OVER OLGA
In oktober 2013 werd ik moeder. Het ouderschap viel me zwaar omdat mijn kinderen slecht sliepen. Jarenlang zocht ik naar oorzaken, maar volgens het consultatiebureau was mijn situatie uitzonderlijk. Daar moest ik het mee doen, wat frustrerend was.
Toch bleef ik doorzetten. Ondanks de moeizame jaren ontbrak het mijn gezin nooit aan schone kleren of eten. Op een gegeven moment had ik zelfs een huishoudster nodig omdat ik door slaapgebrek bijna niet meer de trap op kon.
Na bijna zeven jaar sliepen mijn kinderen eindelijk door en besloot ik op zoek te gaan naar een nieuwe baan als zelfstandige. Helaas gooide corona roet in het eten, waardoor mijn plan om als professional organizer te werken niet doorging.
Toen ik in 2021 net aan de slag was als docent, kregen we het nieuws dat mijn man darmkanker had. Ik stond anderhalf jaar voor de klas, tot we in maart 2023 hoorden dat hij nog maar een week te leven had. Sindsdien staat ons leven op zijn kop. Praten over de dood met jonge kinderen was ik onderhand gewend, maar hoe vertel je dat papa er volgende week niet meer is?
Als kind was ik altijd al nieuwsgierig naar wat anderen bezighield. Ik liet me graag inspireren, maar was ook snel beïnvloedbaar. Sportief als ik was, deed ik mee aan verschillende wedstrijden, maar sprong constant van de ene sport naar de andere: turnen, zwemmen, jazzballet, volleybal, schoonspringen, waterpolo en paardrijden. Ik was dat spontane meisje dat van alles een beetje kon, een kameleon die soms opviel, soms niet.
Rond mijn 40e ontdekte ik dat mijn spontaniteit eigenlijk een coping mechanisme was. Niet weten wie je bent, zorgt ervoor dat je makkelijk meewaait met anderen. Dit schijnt ook een kenmerk van hoog sensitiviteit te zijn. Mijn energie voor spontaniteit verdween door jarenlange slaapproblemen, wat me deed afvragen: wie ben ik zonder die spontaniteit? Wie ben ik echt? Wat vind ik? Wat is mijn levensvisie?
Deze zoektocht naar een sterke levensvisie gun ik anderen ook, want zonder die visie is echte verandering niet mogelijk. Nu richt ik me op levensbeschouwelijke ontwikkeling, omdat kinderen hun leven lang profiteren van een goed gevormde levensvisie. Hierin spelen ouders een cruciale rol.
Om een sterke levensvisie te ontwikkelen, speelt taal een belangrijke rol. Ik heb ervaring met kinderen die worstelen met taal. Bijvoorbeeld, als je een TOS (taalontwikkelingsstoornis) hebt, is het lastig om alle basisvaardigheden te ontwikkelen die nodig zijn voor het vormen van een levensbeschouwelijke identiteit. Kinderen die moeite hebben met taal lopen vervolgens vaker tegen problemen aan bij het kiezen van een vervolgstudie.
Mijn missie
Mijn missie is ouders te ondersteunen in emotioneel bewust ouderschap. Ik schrijf over onderwerpen zoals zelfzorg, neurodiversiteit, gezond en emotioneel bewust opvoeden ter voorkoming van emotionele verwaarlozing. Ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is om energie te hebben voor je kinderen. Zonder energie loop je vast, en hoe voorkom je dat je eigen problemen ook die van je kinderen worden? Vooral in crisissituaties, zoals ernstige ziekte, is het essentieel dat je emotioneel beschikbaar blijft, zodat je kinderen geen trauma’s oplopen.
